Մարդը յոդի պաշարներ ստանում է արտաքին աշխարհից. 90%-ն ապահովում է սնունդը, իսկ մնացածը`ջուրն ու օդը։ Բանից պարզվում է, որ 75 տարվա կտրվածքով մարդուն ընդամենը 1 թեյի գդալ յոդ է հարկավոր։ Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության (ԱՀԿ) տվյալներով այդ պահանջը օրական կազմում է.

• 50 մկգ՝ մինչև մեկ տարեկան երեխաների համար,
• 90 մկգ՝ 1-ից 7 տարեկան երեխաների համար,
• 120 մկգ՝ 7-ից 12 տարեկան երեխաների համար,
• 150 մկգ՝ 12-ից բարձր տարիքի երեխաների և չափահասների համար,
• 200 մկգ՝ հղի կանանց և կերակրող մայրերի համար։

Ի՞նչ է նշանակում 200 մկգ յոդ. 1 մլ յոդի սպիրտային լուծույթի մեջ 200 անգամ 200 մկգ կա։ Այդպիսի լուծույթով կարելի է, օրինակ, մշակել ծնկների քերծվածքները, սակայն ոչ մի դեպքում խմել չի կարելի։

Ամենից շատ յոդ կա ծովային ձկների, ծովամթերքի (մանր ծովախեցգետին, ծովային կաղամբ և այլն) և մսի մեջ, առավել քիչ քանակությամբ բանջարեղենի (բազուկ, սպանախ, լոլիկ, գազար, կարտոֆիլ, կաղամբ, սոխ, սխտոր, լոբի), ձվի, մրգերի և հատապտուղների մեջ (արմավ, խնձոր, խաղող, բալ, սալոր, ծիրան, գետնամորի), ինչպես նաև հնդական և մայրի ծառի ընկույզներում։