Բարև Ձեզ Гость
Գլխավոր | Գրանցվել | ՄուտքԲժշկություն
21:53 Դեզօքսիռիբոնուկլեինային թթու (ԴՆԹ) | |
 Սպիտակուցի աղյուսները կրում են ամինաթթու անունը: Նուկլեինային թթուները կազմող աղյուսները կոչվում են նուկլեոտիդներ: Իր հերթին նուկլեոտիդը կազմված է երեք մասերից` շաքարի մոլեկուլից, ֆոսֆատային խմբից և այսպես կոչված պուրինային կամ պիրիմիդինային հիմքերից: Պուրինները ու պիրիմիդինները իրենցից ներկայացնում են բազմաթիվ բնական նյութերում հաճախ հանդիպող տիպի օրգանական մոլեկուլներ: Այսպես, օրինակ պուրիններին է պատկանում կոֆեինը: ԴՆԹ-ի բոլոր նուկլեոտիդնեևը պարունակում են շաքարի միևնույն մոլեկուլը, որը կոչվում է դեզօքսիռիբոզա, ՌՆԹ-ի, այսինքն`ռիբոնուկլեինային թթվի, նուկլեոտիդները պարունակում են ռիբոզա շաքարը, որը դեզօքսիռիբոզայից տարբերվում է նրանով, որ պարունակում է թթվածնի լրացուցիչ ատոմ: ԴՆԹ-ի տարբեր նուկլեոտիդներում ոչ բոլոր հիմքերն են միանման. Կա չորս հիմք` երկու պուրին և երկու պիրիմիդին, և յուրաքանչյուր նուկլեոտիդ կրում է նրանցից մեկը: Տարբեր դեպքերում կարող է հանսիպել նաև հինգերորդ հիմքը: Մենք չափազանց կխորանային քիմիայի մեջ, եթե ցանկանայինք այստեղ բերել ԴՆԹ-ի պուրինների և պիրիմիդինների բանաձևերը, բայց հետագա շարադրանքը կհեշտանա. եթե մենք իմանանք, թե նրանք ինչպես են կոչվում: Երկու պուրինները կոչվում են ադենին(A) և գուանին(G), երկու պիրիմիդինները` թիմին(T) և ցիտոզին(C): Սկզբում կարծում էին, որ ԴՆԹ-ի վիթխարի մոլեկուլը պարունակում է միևնույն թվով A, G, T և C, փաստորեն յուրաքանչյուր այդպիսի մոլեկուլը կարելի է ստորաբաժանել չորսական նուկլեոտիդներից կազմված խմբերի, որոնք իրենց կազմում կրում են մեկական A, G, T և C: Եթե դա ճիշտ լիներ, ԴՆԹ-ի հնարավորությունները իբրև գենետիկական կրողի բավականաչափ սահմանափակ կլինեին: Ինչպես հեշտությամբ կարելի է ստուգել, չորսական նուկլեոտիդներից կազմված յուրաքաանչյուր խումբը լավագույն դեպքում կարող էր տալ միայն 2×3,×4=24 զանազան <<տառեր>>, և չորսական այդպիսի շատ խմբեր կպահանջվեին նույնիսկ, <<պարզ>> բառ գրելու համար, թեև նույնիսկ ամենապարզ օրգանիզմի զարգացման համար հարկավոր է ունենալ հազարավոր <<բառեր>>, այսինքն` գեների կեղմից կառավարվող պռոցեսներ: Մինչև վերջին ժամանակներս այդ նկատառումները գենետիկների մեծամասնությունը հակում էին քրոմոսոմի սպիտակուցային մասը դիտել իբրև գենետիկական ինֆորմացիայի էական փոխանցող: ԴՆԹճի կառուցվածքի մասին հենց նոր նկարագրված պատկերացումն այժմ մի կողմ է թողնվում: ԴՆԹ-ի մոլեկուլում չորս հիմքերի միջև հարաբերակցությունը տարբեր է տարբեր տեսակների մոտ և ոչ միշտ է 1:1:1:1 : Ա յլևս ոչ մի փաստարկ չկա ընդունելու, որ հիմքերը ԴՆԹ-ի մոլեկուլներում խմբավորված են չորսական: Խիստ հավանական է, որ նրանք գտնվում են ցանկացած հնարավոր հաջորդականուփյամբ, ասենք, AATGGGA…կամ TGTGCCA…և այլն: Դա մեզ անմիջապես հնարավորություն է տալիս ազատվել կոդավորման սահմանափակումերից: ԱԿներև է, որ երեք հարևան նուկլեքտիդների նույնիսկ շատ կարճ հաջորդականությունները կարող են բազմազան <<տառեր>> <<ասել>>, եթե ընդունենք ամենատարբեր զուգորդությունների ու տեղափոխությունների հնարավորությունը: | |
|
| |
| Միայն մեկնաբանությունները: 0 | |