Սուր թոքաբորբն ավարտվում է առողջացումով 4 շաբաթվա ընթացքում։ 4 շաբաթից ավելի տևող թոքաբորբը կոչվում է ձգձգվող։

Թոքերի օջախային ոչ ինֆեկցիոն ախտահարումները, որոնք առաջանում են ֆիզիկական (ճառագայթահարում), քիմիական (բենզին և այլ թույներ), ալերգիկ գործոնների (գերզգայուն վիճակ, էոզինոֆիլային ինֆիլտրացիա) ազդեցությունից կամ անոթների ախտահարման հետևանքով (շարակցական հյուսվածքի տարածուն հիվանդությունների, թոքային զարկերակի ճյուղերի թրոմբէմբոլիայի դեպքում), դիտվում են որպես պնևմոնիտ, այլ ոչ՝ թոքաբորբ։

Թոքերի ախտահարումները ժանտախտի, կարմրուկի, Q-ռիկետսիոզի, որովայնային տիֆի, գրիպի սուր թոքաբորբի շարքին նույնպես չեն դասվում և դիտվում են որպես համապատասխան վարակային հիվանդության բարդություն։

Ամբողջ աշխարհում թոքաբորբն առավել տարածված հիվանդությունների թվին է պատկանում։ Այն հանդիպում է 1000 բնակիչներից 3-15-ի մոտ։ ԱՄՆ-ում տարեկան գրանցվում է հիվանդության 3 մլն-ից ավելի դեպք, Ռուսաստանում՝ 1 մլն-ից ավելի։ Արտահիվանդանոցային թոքաբորբերի մահացությունը 1-5% է, իսկ հիվանդանոցային թոքաբորբերինը՝ 20-40%։ ԱՄՆ-ում թոքաբորբից և դրա բարդություններից ամեն տարի մահանում է 60000 հիվանդ։

Ռուսաստանում թոքաբորբով 5 հիվանդներից 2-3-ի մոտ հիվանդությունը չի ախտորոշվում։ Առհասարակ, թոքաբորբն ախտորոշվում է հիվանդության առաջին 3 օրվա ընթացքում ընդամենը 35% դեպքերում։ Թոքաբորբով հաճախ հիվանդանում են երեխաները և 60 տարեկանից բարձր մեծահասակները։

Առողջ մարդկանց մոտ վարակի դեմ ուղղված են հազային ռեֆլեքսը, մուկոցիլիար մաքրման մեխանիզմը, ալվեոլային մակրոֆագերի, լիմֆոցիտների գործունեությունը, շնչուղիներում արտադրվող իմունոգլոբուլին A-ն (SIgA), ցիտոկինները, որոնց շնորհիվ արտադրուկը վարակի հետ միասին մշտապես դուրս է բերվում մանր բրոնխիոլներից և ստորին շնչուղիներից։ Թոքաբորբի զարգացմանը նպաստում է այդ մեխանիզմների խաթարումը։ Հատկապես տուժում է ալվեոլային մակրոֆագերի և էպիթելային բջիջների թարթիչների ակտիվությունը, ինչն էլ պայմանավորում է բերանըմպանային արտադրուկից կամ այլ տեղերից ստորին շնչական ուղիներ անցած մանրէների և վիրուսների բազմացումն ու բորբոքման տարածումը մանր բրոնխիոլներից շուրջբրոնխային հյուսվածք ու ալվեոլներ։

Բազմակողմանիորեն ուսումնասիրված է սառեցման դերը թոքաբորբի ախտածագման մեջ։ Ապացուցվել է, որ այդ գործոնի ազդեցության տակ օրգանիզմում տեղի է ունենում սթրեսային ռեակցիա, մեծ քանակությամբ արտադրվում է կորտիզոլ հորմոնը, որն օժտված լինելով իմուն համակարգը ճնշող հատկությամբ, նվազեցնում է շնչուղիներում արտադրվող SIgA-ն։ Դրանից բացի, բարձրանում է կատեխոլամինների մակարդակը, որոնք դրսևորում են անոթասեղմիչ ազդեցություն և առաջացնում թոքային հյուսվածքի իշեմիզացիա։

Թոքաբորբի պատճառային գործոնի ճշտումն ավանդական ախտորոշիչ մեթոդներով հստակեցնում է ախտորոշումն ընդամենը 50-70% դեպքերում։ Այդ պատճառով ախտորոշման և պատճառային հավանական գործոնը ճշտելու համար կարևոր է պարզել վարակման տեղն ու որոշ առանձնահատկությունները, ինչպես նաև իմուն ռեակտիվականության վիճակը։